باورهای نادرست در مورد اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی کنند، کودکان اوتیستیک نبوغ دارند، کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز صحبت نمی کنند، کودکان اوتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند، اوتیسم یک بیماری روانی است، کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند، کودکان اوتیستیک تماس جسمی محبت آمیز برقرار نمی کنند و ... بسیاری از باورهای جامعه نسبت به این کودکان است. این در حالی است که این کودکان تحریکات حسی را به گونه ای متفاوت درک می کنند و همین موضوع موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می شود، اما به هر حال این کودکان می توانند محبت کنند. در صورتی که این کودکان را باور کنید قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستید. در حقیقت به دلیل تنوع تظاهرات کلینیکی طیف تشخیص بیمار اوتیستیک مشکل است. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اوتیسم  باهوش هستند ولی 80 درصد از آنها درجاتی از عقب ماندگی ذهنی را نشان می دهند. در آزمایشات پاراکلینیکی کودکان مبتلا به اوتیسم باید عوامل قبل و بعد مورد بررسی قرار گیرد. تمام کودکان مبتلا به اوتیسم باید از نظر شنوایی مورد بررسی قرار گیرند.

عوامل موثر در بروز اوتیسم

در مورد علل پیدایش بیماری اوتیسم ، تئوری های مختلفی وجود دارد و فاکتورهای متعددی را در بروز اوتیسم دخیل می دانند، از جمله عوامل ژنتیکی ، تغییرات ساختمان مغز، مواد حساسیت زا و آلرژن ها، آلودگی هوا و بسیاری از موارد دیگر . حتی قبلا تصور می شد فاکتورهایی مثل وضعیت اقتصادی، اجتماعی ، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز این اختلال ندارد، اما اینک نتایج تحقیقات در دانشگاه علوم پزشکی آمریکا نشان داد که احتمال ابتلا به اوتیسم در کودکانی که در نزدیکی بزرگراه ها متولد می شوند، به دلیل آلودگی بیشتر دو برابر است. همچنین تحقیقات نشان داده است تماس مادر با آلودگی هوا در دوران بارداری و تماس کودک در سال های اول پس از تولد با آلودگی، باعث تأخیر رشد ذهنی کودک و افزایش احتمال بروز اوتیسم می شود. در نقطه مقابل در بسیاری از متون علمی پرهیز از برخی غذاها و مایعات، عاملی برای بهبود شرایط کودکان بیمار عنوان شده است. دوری از موادی مثل انواع مختلف رنگ ها، چسب ها، لاک ناخن، اسپری مو و پودر رختشویی، هم توصیه شده است. همچنین استفاده از برخی مواد غذایی و مکمل ها مثل ویتامین ب6 و روغن جگر ماهی، سبب بهبود علائم این کودکان شده است. پس می توان گفت علاوه بر فاکتورهای ژنتیکی، عوامل محیطی و تغذیه ای نیز در بروز و بهبود این اختلال ایفای نقش می کنند.

آیا امیدی به بهبودی بیماران اوتیسمی هست؟

در صورت مشاهده هرگونه رفتار غیر طبیعی کودک در هرسنی، مراجعه به متخصص اولین قدمی است که والدین باید بردارند. روانپزشکان کودک و نوجوان و سپس روان شناسان و روانپزشکان راهنمایان بسیار خوبی خواهند بود. بسیاری از والدین ، زمانی که تشخیص اوتیسم برای کودکشان مطرح می شود، برخورد مناسب با این مساله نمی کنند و در واقع دچار نوعی انکار می شوند و با مراجعه به متخصصان مختلف امیدوارند که تشخیص دیگری را برای آنها مطرح کنند. گروهی دیگر تمام آرزوهایی که برای کودک خود داشتند را نقش برآب می بینند و از هرگونه اقدامی ناامید می شوند، اما خوشبختانه امروزه بیش از هر زمان دیگری می توان به کودکان اوتیستیک کمک کرد. هر چه اقدامات زودتر انجام شوند، نتایج بهتر خواهند بود.

همچنین آموزش های ویژه، حمایت خانواده و در بعضی موارد درمان دارویی به بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در رسیدن به تجربه زندگی هر چه طبیعی تر کمک خواهند کرد. در حال حاضر امید زیادی به پیشرفت کودکانی است که درمان مناسب و موثری گرفته اند. حتی بسیاری از کودکانی که از نظر ذهنی عقب افتاده اند، در انجام کارهای مشخصی مثل پوشیدن لباس و مهارت هایی نظیر آشپزی، و ... قابلیت هایی را از خود نشان داده اند. گروهی دیگر مهارت های تحصیلی مانند خواندن، نوشتن و محاسبات ساده را به دست خواهند آورد. بعضی دبیرستان را تمام می کنند و عده ای حتی به دانشگاه می روند. نکته مهم شروع هر چه سریع تر مداخلات درمانی است و اما نکته مهم تر این که هیچگاه برای شروع درمان دیر نیست.

امروزه تحقیقات علمی زیادی در مورد این اختلال انجام شده است. که به نتایج بسیار عالی دست یافته اند.